ILI: U podatku o aktuelnom dugu firmi za poreze i doprinose u Federaciji BiH od skoro 2,8 milijardi KM kriju se odgovori na mnoga pitanja, ne samo na ono o uspješnom uzimanju od države uz saglasnost iste te države

Još ima dovoljno nas, starijih, koji se – s manje ili više nostalgije – sjećamo vremena, u kojem je postojala državna institucija po imenu Služba društvenog knjigovodstva (SDK), zadužena za kontrolu i uredno funkcionisanje platnog prometa, uz čiji rad je bilo nemoguće da neko preduzeće, fabrika ili ustanova isplati plate (lične dohotke), a da, istovremeno, ne budu državi uplaćeni svi obavezni porezi i doprinosi. Dobijali smo platne liste, sa uredno ispisanim stavkama iznosa bruto i neto plata, pa smo znali koliko koje obaveze je pripadalo državi. Trajalo je to do početka ovog vijeka, kada je, u paketu nametnutih tranzicijskih matrica, uveden trezorski način poslovanja i kada je eutaniziran SDK, a navikana liberalizacija ekonomskog sistema zastranila i u nezamislive tokove, koji su nekad bili, a danas, izgleda, baš i ne moraju biti kažnjivi.

Ovaj zaključak mi se nametnuo ovih dana – usred avgusta, obilno zagađenog ozbiljnim, teškim i opasnim političkim temama – poslije objave podataka, koji su prošli ispod radara javne, ali i pažnje........

© Oslobođenje