Rivayet olunur ki, kuşların hükümdarıdır Zümrüd-ü Anka kuşu, Bilgi Ağacı'nın dallarında yaşar ve her şeyi bilirmiş. Gözyaşlarının şifa özelliği olan Zümrüd-ü Anka, yanarak kül olmak suretiyle ölür, sonra kendi küllerinden yeniden dirilirmiş.

Gerçek şu ki; biz de yanıyoruz. Yavaş yavaş ekildi bugün yeşeren tohumlar. Usul usul kaybettik. Hoş zannetiğimiz şeyler boş çıktı. Basit gördüklerimiz, demirden dağ oldu, yol vermedi bizlere. Geçer dediklerimiz geçmedi, umut ettik olmadı. Umut dahi etmeye gerek duymaz hale geldik. Çünkü olanlara geçmez dedik, bitmeyecekler dedik.

Teslim olduk. Hatta karşı taraf bile bizden bu kadarını beklemiyordu. Çok kolay olduğunu gösterdik onlara.

Oysa biz;

Terör yıllarında, “acaba” demeden sınırlara eğitim barikatlarını kurmaya giden bir cami değil miydik?

Bugün, çoğumuzun yaşından daha küçük, hayatının baharı değil bu baharın daha kokusunu almaya başlayan yaşta onlarca şehit vermedik mi?

Biz hala bugün “olmaz” denilenlere SON NEFESİNİ armağan etmekten çekinmeyen bir camia olmaya devam etmiyor muyuz?

Onlarca, yüzlerce hatta binlerce okul, bizlerin çabalarıyla başka bir atmosfere girip hayat bulmuyor mu?........

© Öğretmen Sitemiz