ulan öldürdüler bizi bu pezevenkler
bir tek günümüz geçmiyor ahsız ofsuz
***
kıydılar alımıza morumuza bu pezevenkler
kıydılar yazımıza baharımıza
işimiz gücümüz mayın taramak
işimiz gücümüz ölü taşımak
işimiz gücümüz umuda yatmak
ulan öldürdüler bizi bu pezevenkler
Hasan Hüseyin Korkmazgi

Zaman geçiyor… Eli kolu bağlı kalıyor kurulan hayallerin, yapılan planların. Yarına dair ne varsa donup kalıyor belleğimizde. Güzele dair olan, içimizde bir yerde baharı müjdelercesine çiçeğe duran ne varsa silikleşiyor yürek dağarcığımızda.

Ölüm ikliminde, ölüm fırtınasına tutulmuş bir halde; ne zaman, nerede, ne kadar kolay bir ölümle, ne kadar kolaymışçasına öldürüldüğümüzün çetelesini bile tutamayacak kadar çok ölüyoruz. Boğuluyoruz nasırlaşmaya yüz tutmuş toplumsal vicdanımızda, tınısını bile duymuyoruz “ölmeye alışmayacağız” diyenlerin sesini.

Kolay ölümler ülkesindeyiz. İnsan başta olmak üzere, bütün canlıların yaşam hakkının böylesine hiçe sayıldığı, daha da fenası bunca katliama kayıtsız kalındığı bir dönemde yaşayacağımız, çok değil bundan on, on beş sene evvel kimsenin aklına bile gelmezdi.

Katledilen, kaybedilen bir yakınımız değilse sadece sosyal medyanın hatırlattığı kadar yer işgal eden toplumsal belleğimizle (adına yaşamak dediğimiz ve nefes alıp vermekten bir tık daha fazlası olan zombi yaşamamızda) sıradaki ölümün artık bizi şaşırtmayacağını bilmenin hüznüyle baş başa kalıyoruz en kimsesiz zamanlarımızda.

Öldürdüler… En çocuk yanımızı, en küçüklerimizi, en acımasız şekilde hem de. Boğdular, taradılar,........

© Nokta Haber Yorum