Din özgürlüğü, modern toplumların temel haklarından biri olarak kabul edilir. Bu özgürlük, bireylerin herhangi bir dini inanca sahip olabilmelerini, bu inancı uygulayabilmelerini ya da herhangi bir dine inanmamayı seçebilmelerini kapsar. Ancak din özgürlüğü kavramı, bir yandan özgürlüğün kutsallığını savunanlar, diğer yandansa bu özgürlüğün bireyler arası ilişkilerde yarattığı sınır ihlalleri ve ayrımcılık biçimleri nedeniyle eleştirenler tarafından sürekli tartışılır. Dolayısıyla, din özgürlüğü kendi başına değil, diğer temel haklarla birlikte ele alınması gereken bir özgürlüktür.

Tarih boyunca, seküler otorite ile dini otoritenin iç içe geçtiği durumlar çoğu zaman felaketle sonuçlanmıştır. Örneğin Katolik Kilisesi’nin Orta Çağ’daki Engizisyon uygulamaları ya da daha yakın dönemdeki cinsel istismar skandalları, dini otoritenin denetlenmediği yerlerde nasıl yozlaşabildiğine dair çarpıcı örneklerdir. Aynı şekilde, tamamen seküler sistemlerde de benzer tehlikeler ortaya çıkabilmiştir; Kamboçya’da Pol Pot rejimi, din karşıtı bir anlayışla binlerce Budist rahibi öldürmüş, tapınakları yok etmiştir. Bu örnekler, ister teokratik ister seküler olsun, gücün mutlaklaşmasının büyük tehlikeler doğurabileceğini gösterir. Bu nedenle, din özgürlüğü –belirli sınırlar içinde kaldığı sürece– bireysel özerklik ve düşünce özgürlüğünün bir uzantısı olarak değer taşır.

Bazılarına özgürlüğün sınırlandırılması kavramı tuhaf ya da çelişkili gelebilir. Ancak filozof Thomas Hobbes’un Leviathan adlı eserinde de vurguladığı gibi, anlamlı haklara sahip olabilmek için, bu hakların birbirini çiğnemeyecek şekilde sınırlandırılması gerekir. Örneğin mülkiyet hakkı, ancak başkalarının o mülkiyete müdahale etme hakkı olmadığında anlamlıdır. Aynı şekilde yaşam hakkınız........

© Nokta Haber Yorum