Biz çocukken TV ekranlarında konuşulan, ders kitaplarında yer alan herkesin neredeyse hemfikir olduğu bir konu vardı.

Nüfus piramidinde yaşlı nüfusu daha fazla olan ülkelerin daha gelişmiş olduğu hemen kıyımızda yer alan Avrupa’nın daha ötede Japonya’nın gelişmişlik skalasının yüksek olduğu ve buna neden olan bağlamın da yoğun bir çalışma hayatının arkada bıraktığı birikmişlik olarak kabul edilirdi.

Genç nüfusu ve çocuk nüfusunun daha fazla yer aldığı, yaşlı nüfusunun daha az yer aldığı piramitlerin geri kalmış ya da durumuna göre gelişmekte olduğu kabul edilen değerdi.

Yani doğurganlığın yüksek olmasının cehaletle eşdeğer olduğu kanısı vardı. Doğurganlık düştükçe gelişmişlik seviyesinin yükseleceği düşünülüyordu.

Devletlerin de bilinçli bir doğurganlığı düşürücü eylemlerde bulunduğu görüldü hatta filmleri bile yapıldı. Özellikle kırsal kesimlerde doğum kontrol haplarıyla nüfus artışının kontrol altına alınmaya çalışıldığı gözlendi. Bu çoğu ülkede gözlendi.

Ancak zaman arkadan yeterli beslenemeyen nüfusun, doğurganlık oranlarının düşmesinin sürdürülebilir yüksek gelişmişlik düzeyinin korunabilmesi için mümkün olamayacağını gösterdi.

Piramitlerde Avrupa ve Japonya nüfusunun hızla bitmeye döndüğü, nüfusun hızla buharlaştığı görülüyor. Yaşlanan nüfusun sağlık endikasyonlarının çok iyi olduğu görülüyor bu iyi bir şey gibi görülebilir. Ancak sigorta sistemi yaşlanan nüfusun ödediği primlerin geride bıraktığı emeklilik hayatı boyunca maaş olarak ödenmesi şeklinde gelişiyor. Ancak yaşlı nüfusu çok fazlaysa ve alttan gelen nüfus azalarak iş gücü ve üretme potansiyelinin düşmesi ile oransal olarak finanse edememe tehlikesi beliriyor. Azalan nüfus, yaşlı nüfusun artması ile oluşan çark kendini döndürememe riski taşımaya başlıyor.

Ortaya konulan projeksiyona göre dünya nüfusu 10 milyarı bulduktan sonra pik yapacak ve hızla erimeye başlayacak. Sigortacılık sistemlerinin tepetaklak olması öngörülüyor. Yakın 20 ila 40 yıl içinde Avrupa ülkelerinin orta ölçekli........

© ngazete