Ομολογώ την αδυναμία μου να κατανοήσω τη λογική της απέλπιδας πολιτικής, που ακολούθησε από την αρχή της τραγωδίας στα Τέμπη, η Κυβέρνησή μας.

Γιατί, ναι, είμαι πέρα για πέρα πεπεισμένη ότι η φθορά που υπέστη η Κυβέρνηση από τα Τέμπη, εξαιτίας της μακρόχρονης προσπάθειας να εμφανίσει το μαύρο, άσπρο, την έβλαψε απείρως περισσότερο από ότι που θα είχε υποστεί αν παραδεχόταν το αυταπόδεικτο του εγκλήματος στα Τέμπη, ζητούσε ταπεινά συγνώμη από τους συγγενείς των θυμάτων, και προχωρούσε, με ειλικρίνεια, σε απόδοση ευθυνών. Αλλά όχι, βέβαια, προτάσσοντας ως πρώτο τη τάξει εγκληματία το σταθμάρχη!

Διότι η κυρία αιτία του τραγικού συμβάντος δεν ήταν, ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ, το στιγμιαίο ανθρώπινο λάθος, αλλά η πολύχρονη αποχή από την εκτέλεση των απολύτως αναγκαίων επενδύσεων, βελτιώσεων, επικαιροποιήσεων, εκσυγχρονισμού, αντικαταστάσεων κλπ., κλπ. Το έγκλημα στα Τέμπη ήταν διαρκές.

Οι αρμόδιοι, δυστυχώς, επέλεξαν την εντελώς αντίθετη, της παραπάνω, πολιτική. Δηλαδή, εχθρική αντιμετώπιση των συγγενών των θυμάτων, οι οποίοι, απολύτως κατανοητά απαιτούσαν να πληροφορηθούν λεπτομέρειες, για το χαμό των αγαπημένων τους.
Ζήσαμε, έτσι δυόμισι χρόνια με μπαζώματα, εξαφανίσεις ανθρωπίνων υπολειμμάτων, ανοίκειες κατηγορίες και συμπεριφορές εναντίον των συγγενών των θυμάτων, ατέλειωτες εξετάσεις, που τα αποτελέσματά τους δεν ικανοποιούσαν τους αρμόδιους, και........

© newsbreak.gr