Η δημογραφική μας αυτοχειρία
Οσοι έχουν την ψευδαίσθηση ότι με τον Βορίδη στο τιμόνι του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής το πρόβλημα των παράνομων αφίξεων θα ελεγχθεί μάλλον καλά θα κάνουν να γυρίσουν πλευρό και να συνεχίσουν τον ύπνο τους. Το πρόβλημα όχι μόνο δεν ελέγχεται, αλλά επιτείνεται σε σημείο που σύντομα θα λέμε τι Βορίδης, τι… Καιρίδης.
Και πράγματι, η πολιτική των δύο δεν έχει καμία διαφορά, αλλά επί της ουσίας δεν θα μπορούσε να έχει, ακόμα και αν ο Βορίδης είχε πράγματι συντηρητικές αντιλήψεις και την αποφασιστικότητα να επιβάλει μια πιο αυστηρή πολιτική στις λαθραίες εισόδους.
Ο Βορίδης, βεβαίως, δεν ανήκει σε αυτή τη κατηγορία. Υποδύεται τον συντηρητικό, ενώ η πραγματική του ιδεολογική ταυτότητα γράφει με κεφαλαία γράμματα «Υπάλληλος του μητσοτακισμού». Οπότε κάνει ό,τι του λέει το αφεντικό του. Ομως και άλλος να ήταν, με αγνότερες προθέσεις και πατριωτική συνείδηση, δεν θα μπορούσε να πετύχει πολλά πράγματα. Ακριβώς επειδή η μεταναστευτική πολιτική στην Ελλάδα δεν αποφασίζεται από επιμέρους πρόσωπα (υπουργούς), ούτε μπορεί να λάβει εθνικά χαρακτηριστικά έξω από τις προαποφασισμένες ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες. Τα περιθώρια ευελιξίας είναι ελάχιστα, ειδικά με έναν πρωθυπουργό όπως ο Μητσοτάκης.
Η μεταναστευτική πολιτική, δηλαδή, υπαγορεύεται στη χώρα από την Ευρωπαϊκή Ενωση και τους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς και εφαρμόζεται χωρίς παρεκκλίσεις, αφού δεν αμφισβητείται από ελληνικής πλευράς η κεντρική φιλοσοφία του αφηγήματος: Η ευεργετική επίδραση ενός «μπολιάσματος» του γηγενούς ελληνικού πληθυσμού με αλλογενείς και αλλόθρησκους εποίκους, όπως ακριβώς την ανέπτυξε ο ίδιος ο πρωθυπουργός στην ελληνική Βουλή την εποχή που διαφήμιζε τη woke ατζέντα: Να φέρουμε τους «πρόσφυγες» για να αναταχθούμε δημογραφικά και να λύσουμε το Ασφαλιστικό…
Σήμερα οι αναφορές στον «δικαιωματισμό» και στη συμπεριληπτικότητα μπορεί να έχουν μειωθεί ως αποτέλεσμα της έλευσης Τραμπ, αλλά η πολιτική στο Μεταναστευτικό παραμένει ίδια και απαράλλαχτη. Με αποτέλεσμα η Ελλάδα να έχει........© newsbreak.gr
