Gazeteci Ufuk Güldemir’in dün ölüm yıl dönümüydü... 18 yıl oldu, öldüğünde 51 yaşındaydı…

Tanışmamız 1997 yılında oldu; İstanbul’a gelip Star TV’de çalıştığım dönem. İlk başlarda bana soğuktu; solculukta inat ettiğimden!

O ise, 1970’lerde lise öğrencisiyken TİP’e sempati duydu ve üniversite yıllarında partinin üyesi oldu. Özallı yıllar/neoliberalizm dönemi, çok kişi gibi onu da sağa savurdu.

Çok iyi gazeteciydi ama ülkemizde tek başına başarı kıstas değil; gerek Turgut Özal gerekse Tansu Çiller ilişkileri onu genel yayın müdürlüğüne yükseltti.

Ufuk Güldemir, sınırsız piyasaya inandı; Türkiye’nin tek kurtuluşu buydu. Solculukta ısrar eden bizler dinazor idik...

Siyasi görüşlerimiz ayrıydı ama haber aşkımız benzerdi; tabu dinlemezdik. Fakat bu tavrımız, Star ve Sabah gazetesinden kovulmamıza neden oldu!

Ufuk Güldemir çalışması zor biriydi; HaberTürk TV’yi kurduğunda birlikte çalışmak istemediğimi söylediğim için bana küstü...

Hasta olduğunda barıştık. Levent’teki evinde söylediği sözleri hiç unutmadım:

- Hata yaptım; sandım ki, piyasa demokrasiyi inşa eder. Bu sebeple ülkedeki insan hakları ihlallerini görmezden geldim. Halbuki hukuk olmadan, serbest piyasa olmuyor!

Bu girişi şundan yaptım:

Ufuk Güldemir yaşamının son döneminde gerçeği anlamıştı: Hukuksuzluğun ağır mali portresi vardı. Ekonomi ancak hukukun hakim olduğu piyasada büyüyor, gelişiyordu. Hukuk devletinin zayıf kaldığı/öngörünebilirliğin olmadığı ülkelerde serbest piyasa işlemiyordu.

Piyasa, siyasi belirsizliği sevmiyordu.

Piyasa, siyasi keyfiliği sevmiyordu.

Piyasa, adalete ihtiyaç........

© Nefes