Bizim güvenliğimizi sağlamak, sokaklarımızın huzurunu korumak için görev yapan polislerimiz:

Sokakların karanlığında bize ışık olan insanlar ama…

Çoğu zaman kendi ışıkları, bizler yüzünden sönük kalabiliyor...

Uzun ve düzensiz çalışma saatleri, beklenmedik bir olayla yüz yüze kalmak, hiyerarşi içinde çokça baskı hissetmek…

Ve “komik” denilecek kadar düşük maaşlarla ailelerini geçindirmek…

Araştırmalar, polislik mesleğini “çok stresli meslekler” arasında gösteriyor...

Göreve ilişkin, çevreye ilişkin ve çalışma koşullarına ilişkin mesleki kaygıları çok ileri boyutlarda…

Yani demek ki, sadece “zorlu görev” demek az…

Eş zamanlı olarak “kaygı”, “kimlik baskısı”, “hareket kabiliyetinin kısıtlılığı” gibi boyutlar da var...

***

Şimdi bir an gözlerinizi kapatın ve şöyle hayal edin:

Bir polis memuru (belki mahallenizde görevli) geceleri bizlerin huzur içinde uyumamıza çare oluyor ama… Ertesi sabah “uyku açığı”, “aile hasreti”, “dökülen moral” gibi şeylerle işine devam ediyor...

Ya da yıllarca zihninde duracak:........

© Nefes