Bugün 19 Mayıs. Samsun kıyısına bir ideal yanaştı. Adı hürriyet. Soyadı istikbal.

Bir milletin küllerinden doğduğu, Samsun’a çıkan bir vapurdan doğan güneşin yıl dönümündeyiz. Mustafa Kemal’in, o puslu sabahta bu millete emanet ettiği şey yalnızca bir vatan değil, bir hayaldi:
Aydınlık bir gelecek, ahlaklı bir toplum, zeki ve çevik bir gençlik...

Ama bu ülkenin topu yuvarlak, aklı kırık arenasında o hayal, çoktan ofsayta düştü.

Ve tesadüf bu ya... Galatasaray’ın 25. şampiyonluğu da bugün kutlanıyor. Süper Lig’in yeni fatihi belli. Kutlu olsun. Ne güzel tevafuk, diyebilirsiniz. Lakin bir soru takılıyor insanın aklına: Tevafuk mu, tezat mı?

Çünkü ortada “süper” dedikleri bir lig var. Ama ne süperlik var, ne de liglik.
Bir gösteri var, evet.
İçinde akıl yok, vicdan yok, ahlak yok.
Bir sirkin içine sıkışmış bozuk bir düzenin yıldızlarıyız.
Palyaçolar yönetiyor, maymunlar alkışlıyor.

♦♦♦♦♦

Atatürk, sporcuyu tanımlarken üç kelimeyle konuştu: Zeki. Çevik. Ahlaklı. Bugün bakıyoruz da, tribünlerde zeka değil, öfke. Sahada çeviklik değil, kurnazlık. Ve ekranlarda ahlak değil, lağım akıyor.

Yöneticiler, ellerinde mikrofon değil, satır taşıyor. Birbirlerinin onuruna bıçak sallarken, milyonların hayalini doğramaktan çekinmiyor. Taraftar desen, kendi takımına değil, karşı takıma duyduğu nefretle kimlik buluyor.

Şike........

© Nefes