Türk futbolu, dünyanın en gürültülü harabesi... Kimse içinden bir şey inşa etmiyor ama herkes yıkıntının ortasında sesini yükseltiyor. Bütün kavgalar, bütün feveranlar, bütün şovlar bu enkazın ortasında dönüp duruyor.

Futbolumuz, kendini tekrar eden bir trajedinin içinde, aynı aktörlerin her sezon farklı roller üstlendiği bir tiyatro sahnesine dönmüş durumda.

Yeşil sahalar artık yalnızca futbolcuların ter döktüğü bir alan değil; iktidarın gölgesinin düştüğü, liyakatsiz yöneticilerin saltanat sürdüğü, hakemin düdüğünün bile siyasi rüzgarlara göre öttüğü bir arena. Kulüpler, şanlı mazilerinin küllerini üfleyerek yeni bir diriliş arıyor ama nafile...

♦♦♦♦♦

Bir kulüp sahadan çekiliyor, bir diğeri federasyonu tehdit ediyor, bir başkaları mikrofonu alıp, "Bu lig oynanmaz" diyor. Ama ne tuhaftır ki, herkes bu kaosu besliyor, sonra da kaostan şikayet ediyor.

Liyakatsizlik, kulüpleri esir almış durumda. Siyah takım elbiseli, futbolun 'f'sinden anlamayan isimler, kulüp yönetimlerinde cirit atıyor.

Siyasetin uzun kolları, Türk futbolunu dev bir marionet gösterisine çevirdi. Bugün hangi kulübü yönetenin, hangi partiden olduğuna bakmadan kimse tek kelime edemiyor.

♦♦♦♦♦

Eskiden sahadan çekilmek, savaş meydanında beyaz bayrak çekmeye benzerdi; utanç vesilesiydi. Şimdi ise bir protesto silahı oldu. Tabelada istenmeyen bir skor varsa, hakem düdüğünü yanlış yerde çaldıysa ya da bir başkan "biz bunu kabul etmiyoruz" dediyse, takımını soyunma odasına yolluyor.

İşin ironik tarafı, bu çekilmelerin ardından kopan fırtına sahadaki oyunu hiç ilgilendirmiyor. Bir takım hakemleri, diğeri federasyonu, bir başkası da varoluş sancılarını suçluyor. Ama hiç kimse dönüp, "biz nerede yanlış yaptık?" diye sormuyor.

Sahadan çekilmeler, oyunun doğasına ters birer protesto gibi görünse de aslında bozuk düzenin dışa vurumu. Futbol artık 90 dakikalık bir oyun değil; masa başında yazılan senaryonun sahada icra edildiği bir gösteri.

Süper Lig, adeta bir arenaya dönüşmüş durumda, ancak gladyatörler bile bu........

© Nefes