1913 yılının tozlu sayfalarına kazınan o satırları bir hatırlayalım.

Fenerbahçe'nin Kuşdili Çayırı'nda filizlenip Hamid Hüsnü Bey'in eliyle resmiyet kazanan amacını: "Beden ve fikir eğitimini yaygınlaştırmak, vatan gençlerini hayat mücadelesine, sıkıntılara ve askeri seferlere alıştırmak..."

Ne ulvi bir hedef değil mi?

Diğer yakada, Galatasaray’ın kurucusu Ali Sami Yen’in gözleri parlayan sözlerini hatırlayalım:

"Maksadımız İngilizler gibi toplu bir hâlde oynamak, bir renge ve bir isme mâlik olmak ve Türk olmayan takımları yenmek."

Bir ülkenin yaralı gururunu, gençliğin deli kanıyla sarmak... İki çınar, köklerini böyle salmış bu topraklara. Şimdi dönüp bakıyoruz, dallar dallara çatılmış; kökler, birbirlerini zehirleyecek kadar kirlenmiş.

Bir zamanlar vatanı savunmaya hazırlayan, fikirle bedeni harmanlayan bu kulüpler, şimdilerde sabah akşam birbirine laf sokmaktan, maç sonrası mikrofon başında efelenmekten başka ne yapıyor?

Fenerbahçe mi, Galatasaray mı? Bu isimlerin önemi kalmadı. Çünkü en makul yöneticiyi bile iki güne kendi suretine........

© Nefes