Futbol, bazen yokuş yukarı sürülen bir arabadır. Ne kadar gazlasan da, tekerlekler bazen boşa döner. Hele ki, büyükler arenasında bir derbinin tozu hala havada savruluyorsa, ardından gelen hafta, ya silkelenme ya da çamura batma haftasıdır.

Galatasaray, geçtiğimiz haftaların dalgalı sularında dümen tutmayı beceremedi, Kasımpaşa'ya takıldı, iki puanı cebinden düşürdü. Fenerbahçe ise rakibinin kaybını şampiyonluk maratonuna doping niyetine çekti ve Antalyaspor'u daha maçın ilk yarısında sedyelik etti.

Ama bu galibiyeti değerli kılan, puan farkının dört eksilmesinden ziyade, Mourinho’nun askerlerinin şampiyonluk mantalitesine bürünmüş olmasıydı.

♦♦♦♦♦

Galatasaray, son haftalarda sergilediği kararsız oyunun, bu kez tokat gibi geri dönmeyeceğini umuyordu. Ama futbol, bir gram affetmez; en ufak rehavetin bedelini bazen tek bir top kaybıyla, bazen de kaybedilen iki puanla ödetir. Galatasaray, bu fırsatı harcayarak, potansiyel bir şampiyonluk akşamının coşkusunu, buruk bir geceye çevirdi.

Ve sonra Fenerbahçe sahneye çıktı. Rakibinin tökezlediğini gören Fenerbahçe, Antalyaspor'u ilk 30 dakikada yere serdi. Bu galibiyet, bir matematiksel hesap meselesinden öte, şampiyonluk kodlarına işlenmiş bir mesajdı. Sarı lacivertliler, sezonun en başında açtıkları deftere, altın harflerle yazmaya devam ediyor: "Biz........

© Nefes