Ölkəmizin elə yerləri var ki, qışda gözəldir, elə yerləri də var, baharda füsunkardır. Yayda ürəkaçan məkanlar, payızda ecazkar olan dilbər guşələrimiz də çoxdur.

İsmayıllı rayonu isə ilin dörd fəslində gözəldir, yeni və yerli bir Vivaldi lazımdır ki, bu rayonun dörd fəslinin dördünü də vəsf eləsin.

Biz bu rayona payızın oğlan çağında getdik, hava soyuq idi, yağmur yoxdu, bir balaca qar havası, bəzi yerlərdə duman vardı. Yol kənarındakı ağacların sarı, narıncı, qırmızıya çalan, xəzəlləyən yarpaqları bu gün-sabah ağaclardan tamam töküləcək və budaqlar qara bələnəcək. Onda İsmayıllı meşələri daha gözəl görünəcək.

Bu gözəlliklər təbiətin əsərləridir. Milyon il əvvəl püskürmüş vulkanların əmələ gətirdiyi Böyük Qafqaz sıra dağlarının o tayı da (Quba-Qusar, Xızı-Şabran) gözəl yaranıb, bu tayı da (Şamaxı-İsmayıllı, Qəbələ-Qax).

Bir də var İsmayıllıda insan zəhməti ilə yaradılmış gözəlliklər. Basqal və Lahıc qəsəbələri onların başında gəlir.

Lap qədimlərdə insanlar bu əsrarəngiz dağ-dərələrin qoynunda məskən salarkən böyük zəhmət hesabına özlərinə yurd-yuva düzəldib, güzəranlarını təmin etmək üçün bacardıqları işin qulpundan yapışıb, hasil etdikləri məmulatlara şöhrət qazandırıblar.

Basqal kələğayısı, Lahıc isə misgərlik malları ilə məşhurdur.

Kələğayı istehsal edən sexdə olduq. Emalatxananın həyəti ilkin emaldan çıxmış və hələlik sarı rəngdə olan ipək kələğayılarla dolu idi. Bir azdan onlar boyanacaq, rəngləri dəyişəcək, butaları göy qurşağında olan təbii rənglərlə al-əlvan kələğayı olacaqlar. Üstünə basmaq üçün tellər də var. Basqal kələğayısı Tatarıstanda, Özbəkistanda, Gürcüstanda və başqa ölkələrdə məşhurdur, xüsusi müştəriləri var. Elə öz ölkəmizdə də bu qəsəbədə istehsal olunan, baş və çiyin örtüsü kimi istifadə olunan kələğayılara tələbat az deyil.

Bir nəlbəki halva, bir samovar çay

Basqal həm də səməni halvası ilə........

© Müsavat