Uluslararası hukuk, Batı’nın elinde artık evrensel bir değer değil; kime uygulandığına göre değişen bir baskı aracı. Aynı eylem Rusya yaparsa işgal, İsrail yaparsa “gerçeklik”; PKK teröristtir ama YPG adıyla Batı’nın kara ortağıdır. Türkler masaya barış koyduğunda dışlanır, Rumlar masayı devirince ödüllendirilir. Bu, kural değil; çıkar düzenidir.

Yusuf Kanlı

Uluslararası diplomasinin görkemli opera salonunda perde hiç inmez. Açılış sahnesi egemenliğe ağıtlarla başlar, ardından uluslararası hukukun görkemli senfonisi gelir; finalde ise yalnızca “yanlış üniforma” giymiş olanlara yöneltilen yüksek perdeden yaptırım aryalarıyla kapanır. Kırım’dan Gazze’ye, Golan Tepeleri’nden Grozni’ye, şimdi de Şam’dan Diyarbakır’a kadar Batı’nın ikiyüzlülüğü o kadar kalın bir sis perdesiyle kaplı ki, sabah brifinglerinde diplomatlara yan etki olarak ironi takviyesi verildiğinden şüphelenmemek elde değil.

Sınırlar kutsaldır — tabii ihlal eden dost bir ülkeyse. İşgal kınanmalıdır — tabii işgal Amerikan mühimmatıyla yapılmıyorsa. Savaş suçları affedilemezdir — yeter ki işleyen kişi sonradan “stratejik ortak” etiketiyle paketlenmiş olsun. Terör örgütleri mi? Eğer hedef doğruysa, makyajlanır, “yerel savunma gücü” haline getirilir.

Gazze ve Kırım: Hangi savaş suçunu tercih edersiniz?

2014’te Rusya, Kırım’ı ilhak ettiğinde Batı adeta ağıtlar yaktı. “Uluslararası hukukun ihlali!” dediler. “Sınırlar zorla değiştirilemez!” AB zirveleri, NATO toplantıları, yaptırımlar ve akademik konferanslar peşi sıra geldi.

Sonra 2019’da, Trump bir tweet attı ve İsrail’in 52 yıldır fiilen işgal ettiği Golan Tepeleri’nin artık resmen “İsrail toprağı” olduğunu ilan etti. Bir anda uluslararası hukuk rafa kalktı, yerine “sahadaki gerçekliklerin tanınması” adı altında keyfiyet geldi. Tel Aviv’de kadehler kalktı.

Gazze’de bombalanan çocuklar “trajik yan etkiler” olarak görülürken, Ukrayna’da vurulan her sivil bir aziz ilan edildi. Batı için Gazze’de ölen çocuklar istatistik, Donbas’ta ölenler manşettir.

Batı,........

© Muhalif