Seçim gelir geçer, dostluk kalır. Asıl mesele, farklılıklarımızla birlikte var olabilmeyi öğrenmektir.

Her zaman her konuda aynı düşünmeyiz. Düşünmemeliyiz de zaten. İnsan hayatı boyunca kendi fikrini bile sürekli sorgular, yeniler, dönüştürür. Dün doğru bildiğimiz bugün yanlışa, dün yanlış dediğimiz bugün gerçeğe dönüşebilir. Hayatın tadı da, gazeteciliğin ruhu da, siyasetin heyecanı da tam bu değişimde gizli.

Benim meslek yolculuğumda dostluğunu, ağabeyliğini gördüğüm isimlerden biri Akay Cemal’dir. Gün oldu Milliyet’in Kıbrıs muhabiriydi; öyle haberler yaptı ki, bizler “keşke ben yazsaydım” diye gıptayla baktık. Gün oldu, yazıişleri müdürü olduğum gazetenin Kıbrıs temsilcisi olarak sahadaydı. Gün geldi, Halkın Sesi’nin genel yayın yönetmeniydi, ben de onun yazar kadrosundaydım.

Nice defa aynı sofralarda buluştuk. Bardakların dibi sohbetle, kahkahayla, anıyla doldu taştı. Bazen aylarca görüşmedik, bazen yıllarca yollarımız kesişmedi. Ama aramızda kem söz geçmedi. Hep ağabey-kardeş bağıyla yürüdük.

Aynı şeyi Ahmet Tolgay için de söylemek mümkün. O da bu mesleğin duayenlerinden. Bir tarafta gazeteci, yazar, fikir işçisi; öbür tarafta siyasetin karmaşık dünyasında danışmanlık yapan, gazetecilerin siyasetçilerle işini kolaylaştıran bir usta. Onun da emeği çoktur Kıbrıs Türk basınında.

Peki hiç mi yanlışa düşmediler? Hiç mi hoşuma gitmeyen yazılar yazmadılar? Elbette olmuştur.........

© Muhalif