“Eskidendi eskiden…

Hani erken inerdi karanlık,
Hani yağmur yağardı inceden,
Hani okuldan, işten dönerken,
Işıklar yanardı evlerde,
Eskidendi, çok eskiden.

Hani ay herkese gülümserken,
Mevsimler kimseyi dinlemezken...
Hani çocuklar gibi zaman nedir bilmezken,
Eskidendi, çok eskiden.

Hani hepimiz arkadaşken,
Hani oyunlar tükenmemişken,
Henüz kimse bize ihanet etmemiş,
Biz kimseyi aldatmamışken,
Eskidendi, çok eskiden.

Hani şarkılar bizi bu kadar incitmezken,
Hani körkütük sarhoşken gençliğimizden,
Daha biz kimseye küsmemiş,
Daha kimse ölmemişken,
Eskidendi, çok eskiden.

Şimdi ay usul, yıldızlar eski
Hatıralar gökyüzü gibi gitmiyor üstümüzden
Geçen geçti,
Geçen geçti,
Geceyi söndür kalbim
Geceler de gençlik gibi eskidendi
Şimdi uykusuzluk vakti.”

Eskimeyen bir mısra çağlayıveriyor, şiirinin ardından. İki gündür, dolu dolu bir 50.YIL MURATHAN MUNGAN! Yaş 70, Yıl 1975- Kitaplı yazar.

Eskimeyen, eskidendi deyip, artık yeniden başlıyoruz. Eskiden olan üzüntüleri bırakarak, yeniden başlıyoruz, hazır mıyız, diyen Murathan Mungan.

Ne kadar doğru, eskilerde bizi biz yapmak için zaten vardı. O zaman hepsine teşekkür ediyor ve serbest bırakıyoruz.

-Biz, buraya birlikte geldik-diyor, boşuna değil iki gündür göz pınarlarımızın dolması, bazen de taşması.

Bir bankanın yarışmasına katıldığı ismi ile yani Elma, gökten düştü. Hepsi okuyucunun başına. Alan aldı, alamayan… Ne dedi usta, söylediği tüm duygu sağnağı dâhil olmak üzere:

“Bu iş öğretilmez!

Bu iş anlatılmaz!”

Varsa Yaradanın lütfü ile tezahür eder, ediverir anlamazsın. Her şey içeriden dışarıyadır.

Mimar Sinan Üniversitesi, Güzel Sanatlar Fakültesi. Fen Edebiyat Fakültesi-Sosyoloji Bölümü, başta Çağlayan ve Sibel Hocalar olmak üzere, Metis Yayınlarına, Müge ve Feryal Hanıma, iki gün boyunca yoğun çalarından dolayı sonsuz teşekkürler.

Açılış günü, ilk oturumda aldığım söz ile erkenden teşekkürümü etmiştim. Sorum yoktu. Sorum nasıl olabilirdi ki? Her şeyi birlikte yaşadık! Birlikte ağladık, sabrettik, güldük, umutlandık! Yanılmadım! En son ikinci gün saat beşe doğru, adeta bir çay molası gibi elinde kâğıtlar ansızın çıkıverdi sahneye ve orada dedi, yeniden:

-Biz buraya birlikte geldik! Ben bugün burada olmamı, benden önce bedel ödemiş, acı çekmiş değerli yazarlara ve şairlere borçuyum.

Aslında Fatih Özgüven hocamızın “Murathan’n Dikkatleri” konu başlığı ile kendisini anlatırken ki yorumunda bahsettiği gibi: Dikkat ve Şefkat bütünlüğü.

İnsan, olabilmenin-olmaz ise........

© Muhalif