Zor kelimedir barış. Herkes çok ister, bir türlü gerçekleştirilemez. İnanıp da uğrunda kendisini adanmışlık mertebesine getirenler, başlarına gelmedik sorunlarla boğuşmak zorunda kalırlar. Hele barışı getirmeye çalışanların arkalarında kötü bir sicil varsa, barışı getirmek isteyenlerin daha sonraki akıbetleri vatan hainliğine kadar gidebilir.

Neyse, bizim gibi çok fazla şey bilmeyip, şu an içine girilen süreci dışardan izleyenler için sadece “inşallah hepimiz için hayırlı olur!” demekten başka bir şey elimizden gelmiyor. Şu sıralarda sadece ABD’nin Ankara Büyükelçisi ve Suriye Özel Temsilcisi Tom Barrack’ın söylemlerini dikkatle izliyoruz ve anlaşıldığı kadarı ile izlemeye devam edeceğiz.

Güneydoğu sınırlarımızda olup bitenleri uzun süredir takip edenler için, ABD, İsrail’in de arzuları doğrultusunda PYD/YPG güçlerine büyük destek verdi ve çok büyük oranda silahlandırdı. Bu bağlamda PKK’nın silah bırakarak Türkiye ile barış sürecine giriyoruz demesi inandırıcı değil, sadece bir şov. Barrack’ın Suriye’nin toprak bütünlüğünün önemine dikkat çeken hamleleri ve İsrail’e karşı ABD politikalarının da “yeter artık!” seviyesine gelmesi de şovun bir parçası. Peki Türkiye bu şova inanmalı mı?........

© Muhalif