Geçtiğimiz günlerde, yine bir gencin adının cinayetle anıldığını duyduk. Haberi ilk duyduğumda içim sıkıştı. Çünkü bu genç, daha önce elinde satırla yakalanmış. Ama “Babam pideci, ona götürüyordum” demiş. Normal kabul edilmiş ya da önemsenmemiş. Birkaç hafta sonra o satır bir can aldı. Ahmet Minguzzi isimli pırlanta gibi bir genç hiç uğruna hayatını kaybetti.

Böyle olaylarda içimiz sızlıyor belki ama ne yazık ki çabuk unutuyoruz. Oysa bazı haberler sadece haber değildir. Sessizce üzerimize sorumluluklar bırakır. Görmek isteyen için…

Bu olayın üstüne ekranlarda bir başka haber izledim. “Sevimli Afacanlar” başlığıyla çocukların apartman ziline basıp kaçtığı bir görüntü. Komşu, çocukları kameraya alıyor. Kapı açıldığında kaçarken yakalanıyorlar. “Biz yapmadık, başka çocuklar yaptı” diyorlar. Ekran başındakiler gülüyor. Sunucular da olayı hafife alarak anlatıyor.

Küçük bir şaka gibi gösterilen bu olayda aslında iki önemli şey var: Rahatsız etmek ve yalan söylemek. Çocuklar bunu bilinçli yapmadı belki ama yapılan şeyin yanlış olduğunu fark etmek de büyümenin bir parçası. Ve çocuklar bunu kendi başlarına değil, bizim onlara gösterdiğimiz yolla öğrenirler.

Ben........

© Mir'at Haber