Dilimize ne kadar da yer etti “nerede o eski bayramlar, ramazanlar ” nakaratı. Her sene özlemle tekrar eder olduk . Olduk olmasına da değişimin kabahatini hep yeni nesilde aramamız bana biraz garip geliyor. Çünkü yeni nesil bilmez eskilerin anlattığı o ramazanları, bayramları. Nereden bilsinler biz yaşatmadıktan sonra. Ebeveyn ya da arkadaş sohbetlerinde çok konu oluyor.Mesala “Ben oruca 7 yaşımda başlamıştım. Hiç bozmazdım. Günler daha da uzundu.” Diyor güya evlatlarından şikayet eden bir anne. “Bayramda yeni bir elbise giyeceğim diye ne heyecanlanırdım diyor diğeri. Yine yeni nesli kınayarak.

E bu çocukları biz böyle yetiştirmiyor muyuz? Az önce 7 yaşında tuttuğu orucu anlatan anne, bu sefer liseye giden çocuğuna hafta içi oruç tutturmadığından, derslerin onu çok yorduğundan bahsediyor. Bayram heyecanını anlatan diğeri “Çocuklar bayram ziyaretlerine bizimle gelmiyor, e haklılar sıkılıyorlar” diyor. Nesiller değişiyor evet. İmkanlar, hatta adetler de değişiyor. Değişebilir de. Ama din değişmez. Ramazan’ı kutsal yapan ,bayramı sevinç yapan değer değişmez. Bunlara karşı sorumluluklarımız da değişmez. Ama biz yüklemiyoruz bu sorumlulukları çocuklarımıza. Hep muaf tutuyoruz. Sonrada soruyoruz “Nerede o eski bayramlar?” diye.

Hadi bu bayram o eski bayramlar için bir adım atalım. Çoluk çocuk tüm aile erkenden kalkıp bayram namazına gidelim. Bayram tekbirdir.........

© Mir'at Haber