Bir programda dinlediğim profesörün sözleri dikkatimi çekti. Şöyle anlatıyordu:

On beş kişilik dost meclisinde, herkes babasının ne iş yaptığını söylesin dedim. Konyalı ünlü bir profesör dedi ki: “Benim babam Konya’da çiftçiydi.” Biri dedi: “Benim babamın bakkal dükkânı vardı.” Bir diğeri: “Babam fabrikada işçiydi.” Sadece çok iyi bir avukat, “Benim babam öğretmendi, hoca.” dedi. On beşimizin on dördünün babası, çoğu okuma yazma bilmeyen, toplumun alt gelir seviyesine sahip gariban ailelerin çocuklarıydı.

Güzel, dedim. Bak, Konyalı çiftçinin çocuğu profesör olmuş. Bakkal Mehmet Amca’nın çocuğu rektör olmuş. Fabrika işçisinin çocuğu Türkiye’nin sayılı gazetecilerinden biri olmuş. Harika!

Peki, şimdi herkes çocuklarının ne iş yaptığını söylesin.

Biri, “Allah’ım, bir kurtulsam!” dedi. Öbürü, “Benim oğlan serserinin teki.” dedi. Bir diğeri, “Allah düşmanıma böyle evlat vermesin!” dedi.

“Abiler, bir dakika!” dedim. Konyalı çiftçinin çocuğu profesör, profesör abinin çocuğu serseri. Bakkal Mehmet Amca’nın çocuğu rektör, rektör abinin oğlu uyuşturucu kullanıyor. Anamız babamız gariban ama biz çok iyi yerlere gelmişiz. Ama bizim çocuklar yoldan çıkmış…

Sohbet, eski nesil yetiştirme tarzı ve yeni nesil yetiştirme tarzlarını........

© Mir'at Haber