Yüce Yaratıcı yarattıklarını zamanla ve eğitimle mükemmel olabilecek bir yapıyla yaratmıştır. Misal yeni doğan bir kuş uçmayı bilerek doğmaz. Ancak kanatlı bir halde doğar. Zamanla, deneyimle uçmayı öğrenir. İnsan yavrusu da tıpkı tüm canlılar gibi yaratılış fıtratına uygun ancak bilgisiz doğar. Akademik eğitimini de karakter eğitimini de çevresinden öğrenir. Bu ilk öğrenme dönemi için 0-6 yaşın ne derece önemli olduğu kanıtlanmış ve artık hemen hemen herkesin bildiği bir gerçektir. Bu yüzden de ebeveynler bu çok kıymetli yaş aralığını iyi değerlendirmek için okur, uğraşır, çabalar. Çocuğuma daha fazla ve kıymetli bilgiyi nasıl verebilirim diye düşünür. Ancak bu altın çağda çocuğa öğretilmesi gerekenler kadar öğretilmemesi gerekenler de vardır. Biz bu yazımızda çocuklarımıza öğretmememiz gerekenlerden bahsedeceğiz.

Kaygı Duymak

Kaygı kötü bir sonuç doğacak diye duyulan üzüntü ve tasadır. Normal derecede duyulan kaygı insanı tedbir almaya yönelteceği için sağlıklı ancak gereğinden fazlası insanın mutlu olmasını, yaşadığı andan zevk almasını ve yeni deneyimler yaşamasını engelleyeceği için sağlıksız bir durumdur. Çocuklar doğaları gereği kaygılı değildirler. Misal masanın üzerinde ne var diye merak eder, almak için masaya çıkmaya çalışır, düşerim kaygısı yaşamazlar. Sokakta gördüğü kediye sevgiyle yaklaşır okşamak ister, kedi mikroplu mu, beni ısırır mı diye düşünüp kaygılanmazlar. Çocuklar oyun onarlar yarış yaparlar, koşabileceği en hızlı şekilde koşar, ya........

© Mir'at Haber