Geçen hafta çocuk işçilerden bahsetmiştim. Bu hafta ise çocuk iş verenlerden bahsedeceğim. Çünkü haftanın çok konuşulanlar dan biri Mehmet Ensar Çalışan adlı 16 yaşındaki girişimci çocuk oldu. Mehmet yalnızca reşit olanların katılabileceği bilgi yarışmasına katıldı ve kendisine hayran bıraktı. Evet, büyük bir ödül alamadı ama sunucunun da söylediği gibi vatana millete çok ödüller kazandıracağı belli. Mehmet bir sene önce kendi teknoloji şirketini kurmuş. Yolculuğuna teknofest’ te arkadaşlarıyla birlikte ayağını kullanamayan engelli insanlar için araba geliştirerek başlamış.

Ben Mehmet’ten çok etkilendim. Yalnızca zekasından değil bir davası oluşundan. Daha bu küçük yaşında insanlar için fayda sağlayacak teknolojinin peşine düşmesinden. Uslubundan, şımarıklıktan çok uzak özgüveninden. Teknoloji lisesinde okumak için ailesinden uzak bir şehirde kalmayı göze alabilmesinden..

Tahmin ediyorum ki Mehmet Ensar’ı beğenen ve “bizim çocuk niye böyle değil” diye iç geçiren çok ebeveyn olmuştur. Bizim çocuk neden böyle değil biraz düşünelim istedim.

Çocuklarımıza bağımlı mıyız?

Üniversitede hoca bir arkadaşım öğrencisinin annesinin gelip oğlu için not istediğini anlattı hayretle. O çok şaşırmış üniversiteli bir gencin buna izin vermesine, bir annenin çocuğu adına konuşmasına. Ama ben hiç şaşırmadım. Çünkü gözlemlediğim kadarıyla annelerin bir çoğu çocuğuna bağımlı. Bu durumda çocuklarda annelerine. Anneler kocaman çocuklarını yediriyor, içiriyor. Ödevinin sorumluluğunu alıyor. Arkadaş ilişkilerine karışıyor. Hatta karışmanın ötesinde yönetiyor. Çocuğuna “sen yapamazsın ben........

© Mir'at Haber