Yine bir Kurban Bayramına eriştik.. Fakat, içimiz hala buruk ve neşemiz, gerektiği gibi değil. Neden? Çünkü, dindaşlarımız öldürülüyor… Irkdaşlarımız, esir ve baskı altında. Yani, vücudumuzun birkaç yerinde yaralar var, bu yüzden huzurlu değiliz. Ayrıca bizler; fiziki olarak rahatlık içinde iken, ruhen ve fikren hür olmadığımızı ve inandığımız gibi yaşama imkanlarını bulamadığımızı unutmuş gibiyiz. Yani, “yaşadığımız gibi hissetmeye” başladık. İşte, insan olmanın en büyük handikapı da, “inandığı gibi yaşayamamak!”

Bayramın ruhunu anlamak:

Kurban, “yakınlık” ifade eden bir kelime. Arapça “kurb” kökünden geliyor. Allaha yaklaşmak, öyle kolay bir şey değil. “Seni kabul ettim ve büyüklüğünü tanıdım” demekle de bitmiyor.. Hemen karşımıza, bir cevap çıkıyor: “Öyleyse yakınlığını göster!..”

Allaha yakınlığımızı, ona olan sevgimizi bazı zevk ve alışkanlıklarımızdan feda ederek göstermek durumdayız. Çünkü aşık, maşukuna gösterdiği davranış ile sevdiğini belli eder. Birtakım sözler, deyişler ve gösterişlerle değil… Fakat, bazılarımız, bu fedakarlığı, çoğu zaman sözde bırakıp, inancın uygulaması olan fiiliyatı ihmal etmekteyiz.

Allaha yakınlık, sadece onun için bazı nimet ve imkanlardan uzaklaşmak ile olmuyor. Onun........

© Mir'at Haber