Her bir varlık kendi için değil; bir başka varlık için yaratılmıştır.
Özellikle de tüm varlık ve eşya insan için yaratılmıştır.

“Allah, göklerde ve yerde ne varsa hepsini, katından bir lütuf olarak sizin hizmetinize vermiştir. Hiç kuşkusuz bunda, düşünen bir toplum için nice ibretler, nice deliller vardır.”(Câsiye, 45/13)
Koca dünyayı emrine amade kılan Allah, insanın da veren el, veren gönül, veren akıl olmasını istemiştir. Yani veren Allah, bizim de vermemizi dilemiştir.
“… Allah nasıl sana iyilikte bulunduysa, sen de [başkalarına] öyle iyilikte bulun!…”(Kasas,28/77)
Sahip olduğumuz maddi değerleri paylaştığımız gibi içimizdeki manevi ve soyut değerlerimizi de paylaşma ahlakımız ve sorumluluğumuz var. İman, ibadet, ahlak, ilim, edep, nezaket, zarafet, doğruluk, ve insanlık gibi…
“Sizler sevdiğiniz (özel kıymet ve önem verdiğiniz) şeylerden (Allah yolunda ve ihtiyaç karşılayacak oranda) verinceye kadar, asla iyiliğe (ve iyi insan mertebesine) eremezsiniz. (İyilik olarak) Her ne harcarsanız, şüphesiz Allah onu bilir.”(Âl-i İmran,3/92)
Bizler vermek, infak etmek, denilince hep yiyip içtiğimiz, giyip kuşandığımız, sığınıp ısındığımız maddi kazanımlarımız aklımıza ve gündemimize gelir. Oysa Rabbimiz, “sevdiğiniz değerlerden vermedikçe iyi insan olamazsınız.”(Âl-i İmran, 3/92) buyuruyor. Bu takdirde imanımız, ahlakımız, ilmimiz, edebimiz, aklımız, vicdanımız,........

© Mir'at Haber