Hayat, bizleri sabırla sınayan sayısız olayla dolu. İnsan kimi zaman sevdiği birini kaybettiğinde kimi zaman da beklenmedik bir iftirayla karşılaştığında sabır ve keder arasında ince bir denge kurmak zorunda kalıyor. Kur’an’da yer alan Hz. Yûsuf kıssası da bu insani durumu bizlere en derin haliyle anlatıyor. Bu yazımızda Hz. Ya’kūb’un oğullarıyla yaşadığı çetin sınavı ve “sabır” kavramının onun hayatındaki yerini Yûsuf 12/84 ayeti ışığında ele alacağız. Peki, sabır gerçekten sessiz bir teslimiyet mi yoksa içten içe Allah’a yönelmenin bir şekli mi? Gelin, bu sorunun yanıtını birlikte arayalım.

Bir oğlunun hırsızlıkla suçlanması, diğerinin de utancından Kenan iline geri gelmemesi nedeniyle Hz. Ya’kūb’un “Hz. Yûsuf hasreti” katmerlendi: “Babaları onlardan yüz çevirdi, ‘Ve ah Yûsuf’um ah!’ diye sızlandı ve kederini içine gömmesi yüzünden gözlerine ak düştü.” (Yûsuf 12/84). Bir önceki ayette (Yûsuf 12/83) Hz. Ya’kūb’un, “Artık bana güzelce sabretmek düşer.” demiş olmasına rağmen bu ayette de “Ve Ah Yûsuf’um ah!” demesi bir çelişki gibi görülebilir;........

© Mir'at Haber