Resûlullah’ı (s.a.v.) sevmek, dinin temel esaslarından biridir. Hatta kulun imanı, bu sevgiden yoksun olduğunda tamamlanmış sayılmaz. Kişi, Resûlullah (s.a.v.) kendisine canından, malından, evlâdından, anasından, babasından ve tüm insanlardan daha sevimli olmadıkça gerçek mümin olamaz!

Bir kalpte Resûlullah’a (s.a.v.) sevgi yoksa o kalpte iman olması mümkün değildir. Bu sevgi, imanın mihenk taşı, kurtuluşun ilâhî anahtarıdır.

Yüce Allah şöyle buyurmuştur:

“De ki: Eğer babalarınız, oğullarınız, kardeşleriniz, eşleriniz, akrabalarınız, kazandığınız mallar, kesata uğramasından korktuğunuz ticaretiniz ve hoşlandığınız evler; Allah’tan, Resûlünden ve O’nun yolunda cihattan size daha sevgili ise, artık Allah’ın emri gelinceye kadar bekleyin! Allah, fasıklar topluluğunu asla doğru yola iletmez.”
(et-Tevbe, 24)

Buhârî ve Müslim’de Enes (r.a.)’den rivayet edilen şu hadis de bu hakikati pekiştirir:

“Sizden biriniz, beni anne-babasından, çocuğundan ve bütün insanlardan daha çok sevmedikçe (tam anlamıyla) iman etmiş olamaz.”

Bu sevgi mutlaka kişinin davranışlarında, sözlerinde ve yaşantısında görünmelidir. Zira sevginin belirtileri vardır. Bu belirtiler, sevgi iddiasında bulunanla gerçekten seveni birbirinden ayırır. Bu yolla, sevgisini doğru şekilde yaşayanla bid’at ve sapmalarla ifade eden kişi de ayrışır.

Bu sevginin en büyük belirtisi, Peygamber’e (s.a.v.) itaat etmek ve onun izinden gitmektir. Çünkü sevginin en güçlü delili, sevenin sevdiğine tâbi olmasıdır. Eğer bu bağlılık yoksa ortada sadece boş bir sevgi iddiası vardır.

Bu yüzden Allah’a ve Resûlü’ne gerçek sevginin ölçüsü, şu ayette açıkça ortaya konmuştur:

“De ki: Eğer Allah’ı seviyorsanız bana uyun ki Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın.”
(Âl-i İmrân, 31)

Hasan-ı Basrî (rahimehullah) bu ayet hakkında şöyle der:

“Bazı insanlar Allah’ı sevdiklerini iddia etti; Allah onları bu ayetle imtihan etti.”

Hikmet ehlinin dediği gibi:

“Seviyorum” diyorsun, ama O’na isyan ediyorsun…
Bu nasıl bir sevgi ki itaate yanaşmaz?
Bil ki sevgi sözle değil, sadakatle ölçülür.
Sevmiş olsaydın, emrine itaat ederdin;
Zira âşık, mâşûkun hatırına can verir de itiraz etmez.”

Peygamber’e (s.a.v.) olan sevginin delili; ona itaat etmek, onun izinden gitmek, onun sünnetini nefsin arzularına tercih etmektir.

Bu sevginin diğer bir delili, Peygamber’e saygı göstermek ve ona karşı edebi korumaktır. Bu, sevginin en önemli yansıması ve en büyük gereğidir. Kur’ân’da şöyle buyrulur:

“Şüphesiz biz seni bir şahit, bir........

© Mir'at Haber