Unutmanın İnsana Kazandırdıkları ve Kaybettirdikleri…

Unutmak, olgusal düzlemde insanın bazı şeylerin etkisinden çıkmasının bir araçsal yöntemi olarak önemli bir zemine sahiptir. Ama her etkisinden çıkılan şeyin olumlu olması beklenmemelidir. Bu yüzden unutmanın karşıtı olarak hatırlamanın vahiy tarafından sürekli vurgulanması bu bağlamda önemini hiç yitirmeden varlığını sürdürmelidir.

Depresif olayların etkisinden sıyrılmanın en önemli yöntemlerinden biri tabii ki olayı unutmaya terk etmektir. Unuttukça etkisinden kurtulmanın imkânları çoğalır. Bu unutmanın pozitif boyutu olarak dikkate değer olandır. Unutmanın nisyan ile yani isyan ile ilişkisi ise negatif boyutunu işaret eder.

Kur’an, nisyanı olumsuzluk olarak niteler, insanın Allah katındaki olumsuz niteliğini belirgin kılan ve azaba duçar kılan bir boyut taşıdığını ilan eder. İşte bu yüzden, unutmak, inkârı içinde taşıdığı zaman büyük bir sorun yumağını da harekete geçirmektedir. Bu ise asla insan için olumlu bir durumu ihtiva etmemektedir. Yani sana yapılan iyiliği, güzelliği, yardımı, dostluğu, dayanışmayı unutarak yok saymanın insan olmanın değerini azalttığını ve seni insanlığından soyundurarak seni hayvandan daha aşağı bir mertebeye taşıdığını da bilmen gerekir. Bu noktadaki unutma, olumsuz, negatif ve asla olması istenmeyen bir unutmadır.

Unutma bu konuda iki boyutlu olarak dikkate alınmalıdır. Birincisi, unutmanın değer alanındaki varlığı ve bunun insana yüklediği sorumluluk hissi ile birlikte değerlendirilmesidir. İlişkiler ağında sana yapılan iyiliği ve kötülüğü unutkanlığa terk etmen seni olumsuz etkileyecek ve senin karakterin üzerinde olumsuz bir etkide bulunacaktır. Kötülüğün unutulması ile tecrübeye dönüştürülmüş hali ve ilişkinin niteliğini belirlemesi ayrı konumlandırmalara tabi olmalıdır. O yüzden iyilik ve kötülük unutulmaması gereken temel özelliklere sahiptir. İşte tam bu noktada Allah’ın seni yoktan var ettiğini, yaşamını sürdürecek bütün koşulları sana sunduğunu, eğer ilahi rızaya erişirsen seni öte âlemde de büyük bir mükâfat beklediğini sana bildirmesini asla unutmaman şarttır. Çünkü bu inayeti unutman, senin nankör biri olmanı zorunlu kılar. Her nankörlük ise insanı kendi değerinden aşağı düşürür. Bir dostluğu ve bu dostluğun gereğini yapmaktan kaçınır ve bunu unutkanlığa boğarsan o da seni insanlığından uzaklaştırır. Her varlık kendisi olmak ile yükümlüdür. Kendisi olamayan varlığın başka bir varlığa dönüştüğü andan........

© Mir'at Haber