Allah’ın varlığını inkâr eden ateistler, çağdaş materyalistlerle beraber hareket ederler.

Allah’ın varlığına inanıp da peygamberleri inkâr eden Ebu Cehil önderliğinde deistliklerini ilan edenler.

لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ

“Dinde zorlama yoktur…” (Bakara süresi ayet 2/256) bölümünü imansızlarla, iman ettiği halde amelsizlerin hepsi bilir.

Özellikle ateistler Allah’a iman etmezler ama kendi gibilerin hakimiyetini kabul ettiklerinden putsuz kalmadıkları halde Kur’an’dan yalnız bu ayetin bu bölümüne kullanırlar.

Ayete’l-Kürsi de Rabbimizi, zatı ve sübuti sıfatlarıyla tanıdıktan sonra hak ile batıl, iyi ile kötü apaçık çıktıktan sonra, bu ayet-i kerime; tabancayı insanın kafasına dayayarak iman etmeye zorlamayı yasaklar.

Allah insanlara akıl fikir vermiş, peygamber göndermiş, kitap indirmiş hak ile batılı belirtmiş.

Bundan sonrası insanların hür iradeleri ile seçme işlemi kalmıştır.

İman işi, sevme işi gibi, gönül işidir.

Gönül ülkesine kılıç, tabanca, atom bombası hâkim olamaz.

Bir insana kendinizi zorla sevdiremediğiniz gibi, zorla iman da ettiremezsiniz; Gazze örneğinde olduğu gibi.

Mayın söker gibi kılıçla kâfir kişinin gönlünden ateistliği, gâvurluğu söküp atamazsınız.

“İnandım” der ama inkârını devam ettirebilir.

Onun için, imanın tarifinde, “Dil ile ikrar, kalp ile tasdik” denir.

Ancak Müslüman insan, İslâmi devletin sınırları içinde İslâm’ın bütün emir ve yasaklarına uyması için zorlanır.

Görevini yerine getirmeyen........

© Milli Gazete