Ârif isen bir gül yeter kokmağa

-Cahil isen gir bahçeye yıkmağa

Her meslekte olduğu gibi, siyasette de şerefli insanın aranması gerekir. Ama maalesef ülkemiz siyasetinde ne ehliyet ve ne de şerefli olma meselesi dikkate alınmaktadır. Bu sebeple de sosyal, siyasal ve ekonomik problemlerimiz çözümsüzlük içindedir.

Malumdur ki; “Edep ve terbiyesi azalanın, şeref ve itibarı kalmaz.” Kelâm-ı kibarda dendiği gibi: “İllâ edep illâ edep.” Edebin buharlaştığı yerde, şerefin de kıymeti harbiyesi yoktur. Edepli ve şerefli insanlar yeri gelince susmasını bilir, çünkü şerefini korumak ister.

Bazılarının da ifade ettiği gibi, ‘hiç şüphesiz şerefim, hayatımdan daha değerlidir’ demesini bilir. Zira şerefli insan her zaman vakarını korumak için mücadele verir. İşinden emin olunur, siyaseti de dikkatlice yapar. Milletin hoşuna gitmeyecek konuşmalar yapmaz. Dünyevi nimetler karşısında eğilmez, dik durur. Zira şerefini kaybedenin, kaybedecek başka bir şeyi yoktur.

Ülkemizde ve bilhassa siyasetimizde şeref ve edepten ziyade, yalakalık ve riyakârlığa önem verilmektedir. Onun için de huzur ve selamet buharlaşmakta, kozmopolitlik revaç bulmaktadır.

Eichendorff der ki: “Şerefsizlikten daha sert yatak, daha keskin soğuk, daha aç sefalet olur mu?” Olmaz. Çünkü şerefini kaybeden insanın, iyi toplum içinde kıymeti ve yeri yoktur. Nitekim şeref, parmağa takılan pırlanta yüzük gibi çok değerlidir.

Milletvekili........

© Milli Gazete