İnsanlar dünyada ebedi kalacağını sanarak, kendini aldatıyor. Oysa ömür, mal gibi, para gibi, durmadan harcanıyor. Ömrün bereketini azaltmak için yalan söylenip duruluyor. Her nefes alışverişte ömürden bir sayfa daha azalıyor.

Kul, Yaradan’ın emirlerini kulak ardı ediyor. Onun için insanlar hak sözleri duyamıyor. Onun için de zaaflarını anlamakta zorluk çekiyor. Toplumu felakete sürükleyenleri de maalesef göremiyor. Onun için de yalan dünyada yalpalayıp duruyor.

Bundan dolayı aklı erenlerden Hoca Muhammed Masum der ki:

Sen benim sahibimsin, yardım et, çok garibim,

Hastayım, senden başka yoktur benim tabibim.

İnsanı yaratan ve eşref-i mahlûk olarak dünyaya taşıyan yaratıcıdan başka, derde deva olabilecek kim olabilir? Ama bu gerçeği, dünyevileşen insanlar maalesef algılayamıyor. Çünkü makamlar, paralar ve mallar insanın nefsini okşuyor. O zaman da meşru olan yoldan uzaklaşıyor.

Muhabbetullahı (Allah sevgisi) ziyade olanlar, önüne gelen tehlikeleri görebiliyor. Zira onlar, buyrulduğu gibi:

Mecnûn gibi âşık ol, gönlün Leyla zülfünde,

Aşkın aklı kalmasın, akl hikâyesinde.

Ama anlamayana, anlatmak çok zordur. Mümin olan kişiler emirlere itirazsız uyar, nehyedilenlerden de kaçar. Böylece insan olma şerefine nail olur. Sevilen olur, sayılan olur, huzur ve sükûn ehli olur.

İnsanlar ve bilhassa yöneticiler bu hususlara bigâne davranırsa, zulmün yayılmasına sebebiyet verir. Böylece........

© Milli Gazete