Kötülük kendi içinde umulmadık biçimde ve hızda organize olabilirken iyilik çoğu zaman bunu pratiğe uygulamakta zorlanır. Kötülüğün organizasyonu, yayılımı ve kanıksanışı için önemli bir çaba gerekmez. Hem de kötülük, iyilik gibi yaygınlaşmak amacı gütmez. Gütse de bunu sadece kendisine meşruiyet alanı açmak için kullanır. İyilik, topluma sirayet ettiğinde, benimsenip uygulandığında başarılı sayılabilecekken kötülük kendine rahatlıkla alan bulur. Kendi içinde ve kendi kendine birleşir, bütünleşir, biricikleşir. Hele gücü ele geçirdiğinde önüne çıkanı, karşılaştığını ya da karşısında duranı sel suları gibi bünyesine katar. Sel sularının nihai durağı durgun denizdir. Taşıdığı ise denizle buluştuğu yerde kıyıya birikmiş çerçöptür.

Güçle buluştuğunda azgın bir sele dönen kötülük, gücünün yettiğini içine katıp, bir süre taşıyıp verimli arazilerin üstüne yayar yahut altına gömer. Standart alüvyon serencamı değildir ki o toprakların ne tarım için elverişliliği kalır, ne de üstüne mesken kurulur. Hani mezarlığın ya da birikinti toprağın üstüne mesken kuramamak gibi… Taşkın dere kenarında çalılara, köklere, dallara takılan bir zamanların hayli işlevsel ama artık tamamen işe yaramaz esvapları, eşyaları gibi… Yalakalığın doğal sonucu olarak yalama oluveren bilcümle statükocular gibi… Kötülükle karşılaşıp, kötülüğe kanıp, kötülüğün hışmına uğrayıp, ona boyun eğen veya etkisine kapılıp kötülüğe karışan herkes, bit kadar ömründe kendini sele bırakmayı rahatlık zanneder. Hani o daha........

© Milli Gazete