Yaşamak yorulmak için yeterli bir sebeptir. Allah için yaşayan yorulmaz derler. Külliyen yalan… Asıl Allah için yorulursun. İnsanların Allahsızlığına bulaşmaktan korktuğun için yorulursun. Kan dökmesi ve fitnesi ile anılanlardan olmaktan yorulursun. Kalbinin karaya çalması ile yorulursun. Batıla uyanlara uymamaya çalışırken yorulursun. Seher vakti kavuşamadığın, yere basmaktan yorulursun. Gazze’de doğamamaktan yorulursun. İslam coğrafyasında bu kadar ucuzken, şehadet nasip olmazsa son nefeste dahi yorulursun.

Utanmasalar “düşünmek hakkını elde bulundurmak” diye başlayacaklar şiirlere… Delirmenin kıymetinin anlaşılmadığı dönemlerde, akıl üzerine idealar kuranlar görürsün. Ömürleri boyunca o kıt kanaat akıllarının sınırları içerisinde yaşamaya çalışırlar. Önce onların çocuklarına üzülerek yorulursun. Sonra beşer olduğunu hatırladığın için yorulursun. Onlar gibi kendi aklını, Allah’ın iradesinden üstün görebilme ihtimalini düşünür, bir daha yorulursun. Evler yıkılır. Organizasyonlar yapılır. Canlar yitirilir. Bakan ama göremeyenlerle aynı tabutu paylaştığın için yorulursun. Doğanın muazzam tasarımını, doğanın kendinden bilen nasipsizler ile aynı doğayı paylaştığın için........

© Milli Gazete