Mü’min olmanın gereklerinden biri de hiç şüphesiz zulme karşı durmak, mazlumun yanında olmaktır. Bu ahlak Efendimiz’in (S.A.V) en büyük sünnetlerinden biridir. Nitekim cahiliye döneminde kurulan Hılfu’l-Fudûl (Faziletliler Topluluğu) sünnet-i seniyyede daima övgüye mazhar olan bir oluşum olarak karşımıza çıkar. Adaleti sağlamak, zulme engel olmak için kurulan bu topluluğa dair şu nakledilir: Zebîd kabilesine mensup Yemenli biri, satmak üzere Mekke’ye bir ticaret malı getirir. Kureyş ileri gelenlerinden As bin Vâil bu malı satın alır ama bedelini ödemez. Adam da, Abduddâr, Mahzûm, Cumâh, Sehm ve Adiy bin Kâ’b Oğulları gibi Mekke’nin ileri gelen ailelerinin büyüklerine başvurup kendisine yardım etmelerini ister. Ama onlar mazluma destek vereceklerine As bin Vâil’e arka çıkarlar. Çaresizlik içinde kalan adam, Kureyş ileri gelenlerinin Kâbe çevresinde oturdukları bir sırada, Ebû Kubeys dağına çıkarak; “Ey Fihr Hânedânı!” diye bağıra bağıra şiir okur ve uğradığı zulmü ve haksızlığı ilan ederek yardım ister. Yardım için ilk harekete geçen zât, Efendimiz’in amcası Zübeyr olur. Kureyş’in ileri gelenleriyle birlikte Abdullâh bin Cüd’an’ın evinde toplanırlar. Abdullah onlara yemek ikram eder. Daha sonra, “Kim olursa olsun, Mekke’de zulme uğramış kimselerin hakkını geri alıncaya kadar, zalime karşı mazlumu müdâfaa etmek” üzere anlaşırlar. Topluluk ilk olarak As bin Vâil’den Zebîdli adamın hakkını almakla icraata başlar. Daha sonra da Mekke’de zulme ve haksızlığa uğrayan pek çok kimsenin yardımına yetişir ve adaleti sağlamak için çabalar.[1] Efendimiz (S.A.V) bu topluluğun yaptığı işin yüceliği ve övgüye layık olması bağlamında çok sonraları şöyle buyurur: “Abdullâh bin Cüd’ân’ın evinde amcalarımla........

© Milli Gazete