Şu cümle geçen hafta Reis’in dilinden aktı:

"Gazzeli kardeşlerimiz öz yurtlarında ebediyen özgürce yaşayacak. O kutlu gün geldiğinde, Allah nasip ederse biz de orada olacağız. Kardeşlerimizle birbirimize muhabbetle sarılacak, kucaklaşacak, inşallah hep beraber omuz omuza şükür namazı kılacağız.”

Birkaç gün sonra da şöyle konuştu:

"Gazze'de insanları açlığa sevk edenler hesap verecekler. Açlıktan bir deri bir kemik kalmış o masum yavruların hesabı, hukuk ve tarih önünde faillerinden mutlaka sorulacaktır. Gazze'de soykırım son bulana dek, masum çocukları açlığa ve ölüme mahkûm edenler hesap verene kadar mücadelemiz sürecektir.”

Bu sözlerden daha tatlısı olabilir mi? Dillerinden bal akıyor Reis’in.

Ama durun!

Filistin konusunda Reis’in dillerinden zaten hep bal akar.

Lakin!

Lakin!

Lakin!

Fiillerine baktığımızda aynı konuda istisnasız “vebal” aktığını görerek “hüsrana” uğruyoruz. Hatta vebal ve hüsran kelimeleri haleti ruhiyemizi tebarüz ettiremiyor. Başka kavramlarla ancak izah edilecek hallere duçar oluyoruz. Ama o kavramları “mecburi nezaketimiz” sebebiyle kullanamıyoruz.

“Katil İsrail hesap verene kadar mücadelemiz devam edecektir” diyor ya. Dilinden bu tatlı söz akarken topraklarımızdan geçirilen akaryakıtın, gemilerle katil İsrail’e taşınmasına halen göz yumuyor.

“Katil İsrail hesap verene kadar mücadelemiz devam edecektir” diyor ya. Katil İsrail ile her türlü ilişkileri en üst perdeden devam ettiriyor.

“Katil İsrail hesap verene kadar........

© Milli Gazete