Ben kanuna bakarım demekle kanun bana bakar demek farklı. Her şeyin sıradanlaştığı ülkemizde bir insanlık sıradanlaşamıyor! İnsanlık özel kalıyor. Biri bir insanlık yaptığında kahramanlık yapmış gibi muamele ediliyor. Oysa insanlık insana özgü bir durum. Sıradan davranış şeklidir gerçekte. İnsan o kadar kaybedilmiş ki hafif bir hatırlatmada sanki dünya gelincik tarlası. Her şey birdenbire güzelleşiyor. Bu güzel tarafı. Güzel olmayan ise kurallara tıpatıp uyup da insanlığa uymamak. Yani insanlık göstermemek. Elbette kurallar lazım ama kuralları aşmak lazımdan öte bir durum. Kanunlar insanlar tarafından yazılmıştır ama insanlık halleri sadece insanlara bağlanamaz. İnsanların neden olduğu hallerden daha fazlası var insanlık hallerinde. İnsanın başına gelen sadece insanlardan kaynaklanmaz. İnsanın dış dünyasında sayılamayacak kadar materyal var. Doğanın gizinden kaynaklananlar kadar doğadışı kaynaklar. İnancın verdikleri de olabilir. Kader çizgisinin insan dışında işliyor oluşu. İnsan kadere tabidir, kaderin sahibi değil. Kendi dışında işleyen bir düzenin bir parçasıdır aynı zamanda. Düzen denince tabi insanın aklına hemen kanun geliyor. Kanundan önce insanlık gelmeli oysa. İnsan kanuna değil kanun insana bakmalı.

Normal bir insandan beklenen kuralların üstünde insanlığın........

© Milli Gazete