Geçen asrın başlarında yurdumuz işgale maruz kalmıştı. Rus’u, Ermeni’si, İngiliz’i, Fransız’ı, Yunan’ı, Müslüman halkı koyun boğazlar gibi boğazlıyor, namuslar payimal ediliyordu. O sıralar Bursa da işgal edilmişti. Yunan işgal kumandanı köpek, ceddimiz Osman Gazi’nin sandukasını tekmeliyordu. Bu hal İstiklâl Marşı şairimiz Mehmet Âkif’e çok dokunmuştu. O hadiseden sonra yazdığı şiirin bir bölümünü birlikte okuyalım ve bu şiiri okurken Gazze’yi düşünelim. Gazze’de, analar, bebeler, dedeler, nevcivanlar, izzetli mücahitler şehit edilirken, köy yanar kahpe taranır misali keyiflerinden taviz vermeden seyredenleri düşünün. İki günde 4 trilyon dolar haraç toplayan sarı kafayı düşünün. Gazze’deki kanda eli olan o zalime ümmetin parasını verenleri düşünün. Bu hainlikleri yetmezmiş gibi karılarını, kızlarını o zalim gâvura peşkeş çekmelerini, saçlarını sallayan kızlarla karşılayarak “köleniziz!” ritüelini canlandırmalarını düşünün ve bu şiiri bir de bu gözle okuyun. Bakınız Âkif ne demiş:

“Tükürün

“Ey bu toprakta birer nâş-ı perişan bırakıp / Yükselen, mevkib-i ervâh! Sakın arza bakıp / Sanmayın: Şevk-ı şehâdetle coşan bir kan var / Bizde leşten daha hissiz, daha kokmuş can var! / Bakmayın, hem tükürün çehre-i murdarımıza! / Tükürün: Belki biraz duygu gelir ârımıza! / Tükürün cebhe-i lâkaydına Şark'ın, tükürün! / Kuşkulansın, görelim, gayreti halkın, tükürün! / Tükürün milleti alçakça vuran darbelere! / Tükürün onlara alkış dağıtan kahpelere! / Tükürün Ehl-i Salîb'in o hayâsız yüzüne! / Tükürün onların aslâ güvenilmez sözüne! / Medeniyet denilen maskara........

© Milli Gazete