Sahabe-i kiram, öylesine salâbet-i diniye sahibi idiler ki, dünyanın bütün kâfirleri karşılarına dikilmiş olsa, onlara bir sinek kanadı kadar ehemmiyet vermez, asla fütûr getirmez, Allah’ın dinini yüceltmek uğruna cihad etmekten çekinmezlerdi. Kur’an-ı Azimüşşan’da sahabeleri metheden pek çok âyet-i kerime var. Âl-i İmran Sûresi’nin 173. âyet-i kerimesi, sahabelerin azim ve kararlılığını, yüce imanını nakletmekte. “Hasbunalah ve ni’me’l vekil” diyen sahabelerin tavrını Kur’an’ımız naklediyor. Bu âyete meâlen bakalım:

“Bir kısım insanlar mü’minlere, ‘Düşmanlarınız size karşı toplandılar; aman sakının onlardan!’ dediklerinde bu, onların imanlarını bir kat daha artırmış ve Allah bize yeter. O ne güzel vekildir!’ demişlerdir.”

Bu âyet-i kerimenin sebeb-i nüzulüne bakalım: Uhud harbinin sonunda Ebu Süfyan ve yanındakiler, Uhud’dan ayrılır, uzaklaşırken: “Gelecek yıl buluşup çarpışma yerimiz Bedir’dir” diyerek seslendiler. Peygamber Efendimiz (asm) ashabından birisine (Hz. Ömer’e), “Olur! Gelecek yıl Bedir bizim ve sizin buluşma ve çarpışma yerimizdir de!” buyurdu.

Ertesi sene kararlaştırılan vakit yaklaşınca Peygamber Efendimiz (asm) sahabelere bu sözlerini hatırlattı ve sefer emrini verdi. Sahabeler de derhal sefer hazırlığına giriştiler. Bu gazveye; Bedrü’l-mev’id, Bedru’l-âhire, Bedrü’s-safra, Bedru’s-Suğra ve Bedru’s-sâniye, Sadru’s-sâlise de denilir.

Peygamber Efendimiz ve sahabeleri sefer........

© Milli Gazete