Geçtiğimiz hafta, kuşak farklılıkları üzerinden gurbetçilerin izin/tatil anlayışlarında yaşanan değişimleri ele almış ve sonunda şu soru ile bitirmiştik: Tamam izin anlayışı değişti, memleketine giden gurbetçiler aynı zamanda vaktin çoğunu Türkiye içinde turistik tatil yörelerinde geçirmeye başladı, büyüklere hizmetle geçen günlerden ötürü kadınlar için daha fazla çile ve yorgunluğa dönüşen izin hengamesi geçmişte kaldı! Bugün kadınlar ve gençler için Türkiye ziyareti gezi ve dinlenme odaklı hale geldi. Peki o halde Türkiye’ye gelmek yerine Avrupa’da bir yerde çok daha ucuza ve belki daha konforlu bir tatil yapmak varken milyonlarca gurbetçi halen niçin Türkiye’ye gelmeye devam ediyor? Hayat pahalılığının artması ve ekonomik krizin derinden hissedilmesine rağmen nasıl oluyor da büyük ölçüde tercihler değişmiyor?

Gurbetçilerimizin ana vatana geliş tercihlerini belirleyen temelde iki faktör bulunmaktadır. Bunlardan ilki; kültürel faktörlerdir, özellikle kimlik mücadelesinin yansıması üzerinden bunu görmek gerekir. Yurtdışında kendini tehdit altında hissettiğinden vatandaşlarımız Türkiye’ye gelerek kimliğini, geçmiş ve gelecek tasavvurunu inşa etme ihtiyacı hissetmektedir. İkinci olarak da bu durum aynı zamanda psikolojik faktör olarak da karşımıza çıkmaktadır. İnsanın ait olma duygusu, fıtridir. Bu duygunun beslenmesi icap etmektedir. Türkiye’ye gelerek köküyle irtibat kurmanın hazzını yaşamakta, özgüvenini tazelemekte, korku ve endişelerini bertaraf etmeye çalışmaktadır.

Biraz daha detaylandıralım...

Kültürel faktörlerin içeriğinde “din ve dil” temel belirleyici rolüyle kimliğin inşasına etki etmektedir. Dine ve dile karşı asimilasyoncu........

© Milli Gazete