Birlikte yaşamanın gereği olarak, bir hukukun/düzenin varlığı tartışılmıyor. Sorun, hukuku kimin koyması gerektiğinde ortaya çıkıyor. İlahi iradeye teslim olmakla, beşeri (seküler, laik) iradeyi/hayat tarzını tercih arasında ihtilaftayız. Bu, bir düzen/egemenlik mücadelesidir. Hangi hukuk/düzen sorusu, kim yönetmeli sorusundan daha önemli ve öncelikli...

Genelde “din”/“teokrasi”, özelde “İslam”; doğru (bütüncül) olarak bilinip anlaşılmadıkça, karşıtları “demokrasi” ve “laiklik” de doğru olarak anlaşılamaz. Uzlaşmayı, iletişimi zorlaştıran da medeniyetimize ait olmayan kelime ve kavramlar değil midir?

“DİN kelimesi, Arapça deyn kökünden mastar veya isim. Ceza/karşılık, âdet ve örf, millet, şeriat, itaat, hesap, inkıyad, hâkimiyet, mülkiyet, hüküm, saltanat, İslam, ibadet... anlamlarında (terim olarak). İslam; teslimiyet, kurtuluş ve müsaleme (karşılıklı güven ve barış) anlamları da var. DİN; insanlar arasındaki ihtilafları, çekişmeleri önleyen sulhu sağlayan kanundur. Dinde aynı zamanda Allah (cc) ile insanlar arasındaki ahid ve barışıklık/selem, irade uygunluğu anlamı da var.” (Yazır)

Kur’an-ı Kerim’de DİN kelimesi, hem uluhiyyeti hem de ubudiyyeti ifade eder. Halik ve Mabud Allah Teala ile mahluk ve abid insanlar arasındaki münasebetleri düzenleyen kanun, nizam ve yoldur. Allah Teala; hâkim/egemen olan, itaat altına alan/emreden, hesaba çeken, ceza-mükafat veren olarak; insanlar da boyun eğen, aczini bilen, teslim olan, ibadet eden… konumundadır. (Bakara/30, Araf/172, Maide/1, 7, Ahzab/72, Zariyat/56)

DİN; akıl sahibi insanları, kendi tercihleriyle bizzat hayırlı olan şeylere götüren ilahi bir KANUN’dur. Akıl sahibi insanları, dünyada salaha, ahirette de felaha sevk eden ilahi KANUN, şeriat ve yoldur...

Kur’an’da 92 yerde “din” kelimesi geçmektedir. Din=Düzen=Yol=Şeriat=Millet=İslam…”

Batılı birçok filozof ve sosyolog “demokrasi”yi cesaretle eleştirir:

“Toplumlar; kendi koydukları değerleri........

© Milli Gazete