Aşklarını yitirenler başka kimselerin aşklarıyla avunurlar. Bir sevdaya tutulmuş olmak kişisel gibi görünebilir. Bu kişisel bile olsa etrafındakileri de etkiler. Kimi acıma duygusuyla bakar, kimi üzülür. Sevinenleri de olur.

Aşksızlık insanları öylesine kuşatmış ki, kendisine ait olmayan, ilgilendirmeyen ve hatta hiçbir karşılığı bile olmayanlarınki ile oyalanır. Bunu kendisine ait sanır.

Büyük bir medeniyet coğrafyasını kuşatmış istila etmiş olan yabancılığın kök salmasıyla onunla avunması gibidir olan bitenler. Bir zaman sonra bu sarmaşık olanı benimser kendisine aitmiş gibi sahiplenir. Onun zehrini soluya soluya özümser.

Büyük bir medeniyet coğrafyasında olan bitenlere bakıldığında kaotik bir yaşama tarzının varlığı görülmeye ve anlaşılmayabilinir. Yabancılığı, istilayı kendisine aitmiş gibi bilir. Onun ötesinde artık teslim olur. Farkına varsa bile dönüşü olmayan bir yolun sonuna doğru hızla gittiğinde iş işten geçmiş olur.

Hakiki aşk bağlanma ve tutku kişiyi, toplumu ve milleti öncelemeye götürür. Kendisini değil sorumlu olduklarını daha çok önemser. Onların incinmesi, yaralanması ya da kırılması kendisi için acı bir süreç oluşturur. Acıyı yüreğinde duyanlar........

© Milli Gazete