İnsan aklının bu kadar dengesizleşebileceği, düşünme yetisini yitireceğini kim düşünebilirdi? Bir bulamaca dönüşen şu ortamda sağlıklı düşünenlerin sayısının azaldığı, düşünenlerin, rahat bir ortam bulamadığı ve hatta konuşmaya ürktüğü varsayılabilir miydi? Madem soruyoruz demek ki ortada bir sorun var.

Günübirlik yaşanmıyor, anlık yaşanıyor. Dalgalar ne yandan ve yönden esiyorsa ona göre tutum ve tavırlar değişiyor. İnsanlar renkten renge, hâlden hâle giriyor.

İnsanların itibarının artık bir önemi yok. Günün havası ve koşulları her şeyi belirliyor. Bu kadar çarpık, karmaşık, tersyüz olmuş zihinler içinde sağlıklı düşünebilme ruh hâli kalmıyor.

Medya papazlarının uyutma ve uyuşturma gücünden midir, kitlelerin bu hâle gelişinin ortak ruh hâli ve düzlemi midir bu olup bitenler. Bu karmaşa ve kaosta söz söylemenin de bir anlamı yok duygusu ağır basıyor. Hakiki sözler, düşünüşler çok yalnız kalıyor.

Dua Allah’a bir sığınmadır. İnsanın çaresi olmayınca tek sığınak.

Kitlelerin bu hâlde olmasının asıl nedeni nedir?

Slogan ve uyutma duygusunun ağır basması çok şeyin üstünü örtüyor. Ortamı belirleyen görsel ve sözlü medyanın düşüncesizce havaya........

© Milli Gazete