Yazar Deborah Cadbury, The Washington Post'taki bir yazısında şöyle diyordu; "Otoriter yöneticiler, totaliter hükümetlerinin bir parçası olarak uzun süredir okulu bir kontrol merkezi olarak kullanıyor.”

Michel Foucault da disiplin altına alınmış bir toplumun kuşatıcı ortamlarından ve kurumlarından bahseder. Bunları da aile, okul, hapishane, kışla, hastane ve fabrika olarak sıralar.

Bunlar kuşatmanın disipline edici mekânlarıdır. Disipline edilecek kişi sırasıyla bu ortamların birinden bir sonrakine geçer.

Bu esnada da kapalı bir sistem içinde hareket etmektedir. Bu ortamın sakinleri mekân içinde dağıtılabilir ve zamansal olarak sıraya sokulabilir.

Ben buna bugün sosyal medya ve interneti de ilave ediyorum.

Bakınız, Bentham'ın panoptikonunun sakinleri disipline edilme amacıyla birbirlerinden yalıtılır ve birbirleriyle konuşmaları yasaktı. Dijital panoptikonun sakinleriyse birbirleriyle yoğun bir iletişime girer ve kendi arzularıyla her şeylerini ifşa ediyorlar.

Byung-Chul Han tam da bu noktada kendini özgür sanan performans öznesi aslında bir köledir” diyor. Yani efendisi olmaksızın kendini gönüllü olarak sömürmesi ölçüsünde mutlak........

© Milat