Yine olağanüstü bir gündemin tam ortasındayız. Sokaklar hareketli. Anne babaların şöyle zor bir zamanda eğitim için gönderdikleri evlatları eylemlerde boy gösteriyor.

Yıllardır dile getiririm, bu ülkenin çocukları, elli yıldır ölüm bayraklarıyla donatılan devrimci ideolojilerin, üniforma manyağı kafası kırık meczup ideologların tuzağına düşürüldü.

Sonra ne oldu? Sonrası hüsran. Yıllarını sokak ortalarında birbirlerinden nefret etmekle geçirdiler. Bakınız demokratik yollardan hak hukuk arama yollarından bahsetmiyorum.

Bu ülkede çocuklar birbirlerini öldürdüler. Ne devrim gerçekleşti ne de arzu ettikleri iktidarı yıkabildiler.

Bu sefer de Ekrem İmamoğlu için yürüyorlar. Yürüsünler, demokratik yollardan protestolarını yapsınlar. Ne var ki bu tip gösterilerin her daim provokasyonlara açık olduğunu Gezi’den biliyoruz. Yine değişen bir şey olmadı. Görüyorsunuz olan biteni.

Allah aşkına, Cumhurbaşkanımızın rahmetli annesine küfürler etmek nasıl bir protesto anlayışıdır? Yakıp yıkmak, taşlamak, kamu malına zarar vermek hak arama biçimi midir?

İsrail markalarını boykot etmek yerine Türk markalarını boykot etmek demokratik bir mücadele yöntemi midir?

Evet, bu çocukların hepsi bizim evlatlarımız. Sağcısı da solcusu da, milliyetçisi........

© Milat