Uykudan şiddetli bir şekilde sarsılarak uyanmıştım. Önce gözlerimi açmadım, sarsıntının ne olduğunu anlamaya çalıştım. Sarsıntı şiddetini artırıyordu ve çocuklarımın panik dolu sesi ile yataktan kalkmaya çalıştım. Yataktan kalktım kalkmasına da sarsıntının şiddeti o kadar büyüktü ki harekete etmeme izin vermiyordu. Kızım ve oğlum da kendi odalarından çıkmaya çalışıyorlardı. Ufak adımlarla çocuklara doğru ilerlemek istedim çünkü normal büyüklükte adım atmak imkansızdı. Düşe kalka, sendeleye sendeleye ancak kapının yanına doğru gidebilmiş, kapıya yakın duran tuvalet aynasının ucundan tutunarak yere düşmemeye çalışıyordum. Kızım ve oğlum da koridora gelebilmişlerdi…

Oysa yataklara ne kadar da yorgun ve uykusuz bir şekilde girmiştik. Şehir dışından gece gelmiş, daha birkaç saat önce uyuyabilmiştik. Evlerimiz şimdiye kadar görmediğimiz, hayal bile edemeyeceğimiz bir şekilde bizleri yataklarımızdan atmıştı. Apartman bir beşik gibi sallanıyordu. Hem sağdan ve soldan hem de alttan yukarıya doğru içindeki her şeyi fırlatmak istermişçesine acayip bir şekilde hareket ediyordu. Her yerden feryatlar, bağrışlar,........

© Milat