Ferîdüddîn Attâr,İlâhîname isimli kitabında şöyle bir olay anlatıyor;

"GazneliMahmutHintlileresavaşaçtı.Onlarınçokkalabalıkolduğunugörünce endişelendi, canı sıkıldı.

Allah’ayalvardı:

— Eğer savaşı kazanırsam,elde edeceğim bütün ganimetleri yoksullara dağıtacağım, dedi. Galip geldi ve sayısız ganimet elde etti. Görevlileri çağırarak ganimetleri fakirlere dağıtmasını istedi. Görevliler;

— Buncamal,buncaaltın,değerbilmezbiravuçyoksulaverilirmi?Yaaskerever memnunolsun,savaşahazırlansın...Yahutdaemret,hazineyegötürsünler,dediler...

Padişah tereddüde düştü. Vaat ettiğim gibi fakirlere mi dağıtayım, yoksa danışmanlarımın dediğini mi yapayım, diye?

Padişah o esnada ordunun içinden geçen zeki, meczup Ebu'l Husyen’i gördü.

‘Hah...’,dedi.‘Şu meczubu yanıma çağırın. Ona sorayım, ne derse yapayım’ dedi.Çünküoneaskertanır,nedepadişah.Söyleyeceğisözüçekinmedensöyler!

Padişah olayı olduğu gibi kendisine anlattı.

Meczup;

— Padişahım,ikiiştenbiriniyapmangerekir:

Bir...EğerbirdahaAllah’aişindüşmeyeceksemeraketme,danışmanlarının dediğiniyap,adağını/vaadinidüşünme…

İki...Yok,gelecektebirgün,O’naişindüşecekseutan,onlarındediğiniyapma........

© Milat