İletişim çağının en temel sorunlarından biri de sanıyorum sağlıklı iletişim kuramama handikapıdır…

Habire konuşuyoruz, iddia ediyoruz, tartışıyoruz, itiraz ediyoruz, eleştiriyoruz fakat dinlemiyoruz ya da çok az dinliyoruz…

Konuşmakta maharet kazanırken, mesafe alırken sıra dinlemeye geldiğinde sanki dinleme engelliyiz, istiyoruz ki, hep biz konuşalım ve ötekiler bizi kesintisiz dinleyiversinler...

Muhataplarımız bizi dinlemeye mecbur ve mahkûm gibi bir eda ile konuştukça konuşuyor, coştukça coşuyoruz…

Tabii ki konuşmak bir ihtiyaçtır, Allah'ın bize verdiği en güzel melekedir… Gel gör ki, konuşmanın da bir hukuku, mutlaka gözetilmesi gereken bir ahlakı vardır... Terbiye sınırlarını zorlayan konuşmalar hem kerih hemde kul hakkını ihlal eden ciddi bir kusurdur…

Edep ve erdem konuşma konusunda haddini bilmeyi gerektirir...

Monolog modundan kurtulamıyoruz, diyalog kurmakta zorlanıyoruz...

Konuşurken empatiden uzak, anti patik tutumlarımızı terk edemiyoruz… Konuşmanın estetiğinden mahrum, incelikten yoksun incitici bir dil kullanıyoruz… Çünkü çok şey öğrendik, bilgilendik, bilgiçlik yolunda epeyce mesafe katettik, fakat dinlemeyi öğrenemedik… Çoğu zaman dinliyormuş gibi yaptık… Karşımızdakine cevap yetiştirmek, ağzının payını vermek için açtık ağzımızı, yumduk gözümüzü…

Peki, ne oldu, ne elde ettik? Konuşmayı yüzümüze, gözümüze bulaştırdık...

Belki konuşmakla tatmin oluyoruz, fakat telafisi zor birtakım tersliklere neden olabiliyoruz…

Temel sorun,........

© Milat