Hepimizin hayatı alışkanlıklarla dolu... Hatta hayatımızı çoğu zaman alışkanlıklar biçimlendirir...

İbn-i Haldun'un yerinde tespiti ile "İnsan alışkanlıklarının çocuğu olur."

Belki başlangıçta alışkanlıklarımızı biz oluştururuz ama sonrasında alışkanlıklarımız bizi oluşturur ve bizi yönetir... Öyle ki, artık tercihlerimizi, taleplerimizi, tekliflerimizi, tavırlarımızı, tepkilerimizi, teşebbüslerimizi belirleyen alışkanlıklarımızdır...

Doğrusu kimse alışkanlıkları ile doğmaz ama edinilmiş alışkanlıkların akışına kendini kaptırınca artık nereye giderse gitsin alışkanlıkları ona eşlik eder... Dahası etki eder...

Alışkanlıklar adeta insanın ikinci huyudur… Hatta kimi zaman demirden bir gömlektir...

Yerleşmiş ve kökleşmiş alışkanlıkları yenmek gerçekten zordur... Alışkanlıkların son aşaması ise şartlanmışlıklardır...

Aristo'nun ifadesi ile "Neyi tekrar tekrar yapıyorsak işte biz oyuz."

Alışkanlıklar tutkuya, tutkular tutsaklığa dönüşebiliyor...

Alışkanlıklar karakterimiz, karakterimiz de zamanla kaderimiz olabiliyor...

Evet, insan zamanla alışır... İşler alışageldiği gibi yürür... Ama insanın, hayatın anlam ve amacından kopma riski de gittikçe büyür...

İnsan alıştıkça aldırışsız olur... Alışkanlıkların kuşatmasında korumasız kalır...

Alışkanlıklarını aşamayanların özneliği........

© Milat