23.04.2025 günü Pakistan’ın başkenti İslamabad’dan Afganistan’ın başkenti Kabil’e gitmek için uçakta yerimizi alıyoruz… Afganistan sınırlarına girince uçağın penceresinden Afganistan’ın yalçın dağlarını hüzünle izliyorum… Yıllarca farklı İslam coğrafyalarından cihad coşkusuyla bu dağlara gelen, işgalcilere karşı yiğitçe direnen, bu toprakları kanları ile bereketlendiren ümmetin yiğit evlatlarını düşünüyorum…

Evrensel İslam kardeşliğinin ve mücadelesinin mayalandığı bu toprakları şimdi bizler uçakla süzülerek, güvenlik içinde başkent Kabil’e iniyoruz… Bu günleri borçlu olduğumuz şehidlerimizi anımsıyorum…

Abdullah Azzam’ın cihad mektebinin feyizli kokusunu alıyorum…

Evet, bu topraklarda nice destanlar yazıldı, nice ocaklar söndü, nice filizler toprağın bağrına ekildi…

Bugünlere kolay gelinmedi… Az bedeller ödenmedi… Yarım asra varan bir direniş yurdunun misafiriyiz…

Derin bir tefekkür yürüyüşü ile dünden bugüne Afganistan’ı ve bu coğrafyanın yarınlarını düşlüyorum…

Direniş sınavını yüz akı ile verebilenler, devlet sınavında başarılı olabilecekler mi?

Afganistan İslam Emirliği henüz yolun başında, kendi ayakları üzerinde özgür ve özgün duruşu ile durmaya çalışıyor… Devlet sürecinde hiçbir dış güce yaslanmadan çok zor........

© Milat