Günümüzde dine ve özelde İslam’a yönelik tartışmaların içinde barındırdığı pozitiflik ya da negatiflik farklı sebeplere dayanmaktadır. İlkin belirtilmesi gereken; özellikle İslam’a yönelik negatif yüklemelerin tamamen İslam’ın paradigmasıyla ilintili olmamasıdır. Bundan dolayı İslam’ın sosyolojik deneyimlemeleri bu konuda daha etkin bir sebeptir denilebilir.

Daha önce bir yazımda “ben Tanrı ile ilgili bir sorun dile getirildiğinde hemen insana bakıyorum” şeklindeki ifade ile bu sosyolojik deneyimlere atıfta bulunmakta idim. Bu bağlamda İslam ile ilgili negatif yüklemelerin bir yönüyle müslümanların gündelik hayattaki kötü temsillerine dayandığını söyleyebiliriz. Adalet, ümit ve gelecek vadinin müminlerin üzerlerinde tezahür etmediği bir din, insanlar nezdinde uzun vadede ümitsizliğin ismi olmaya namzet olmaktadır.

Müslümanlar içinde yaşadıkları zamanda modernitenin karakteristiği doğrultusunda totaliter bir yaklaşımla karşılaşmıştır. Modernite dinin hakikatine dair adresi kendisine doğru yöneltmiştir ki, Tanrı’nın yerine ikame olan insanın bu minvalde mutlaklaştırılması sonucunu ortaya çıkarmaktadır. Modernitenin bir hakikat olarak mutlaklık iddiası, kendi çizgisinde yer almayanları zecri yöntemlerle baskı altına almasıyla sonuçlanmıştır. Doğrusu 20. Yüzyılda insanlığın yaşadığı........

© Milat